توصیه برجامی دستیار سابق اوباما به ترامپ

خبرگزاری فارس: مشاور سابق «باراک اوباما» و مشاور اندیشکده دست راستی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» در یادداشتی مشترک به رئیس‌جمهور آمریکا توصیه کرده‌اند که با استفاده از ابهامات برجام، تحریم‌های تازه‌ای علیه ایران وضع کند.

با نزدیک شدن به ضرب‌الاجل جدید تصمیم‌گیری «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا درباره تمدید تعلیق تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای ایران، بار دیگر بحث‌های رسانه‌ای درباره راهبرد مناسب در قبال برجام در آمریکا بالا گرفته است.

«دنیس راس» که بین سال‌های 2009 تا 2011 دستیار ویژه «باراک اوباما» رئیس‌جمهور وقت آمریکا بود، روز سه‌شنبه در یادداشتی مشترک با «ریچارد گلدبرگ» مشاور اندیشکده ضدایرانی و دست راستی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» به ترامپ توصیه کرده است با در پیش گرفتن «یک مسیر میانه» بین لغو و حفظ برجام، برخی از نهادها و افرادی را که بر اساس توافق هسته‌ای از فهرست تحریم خارج شده‌اند، به بهانه‌های دیگر تحریم کند.

در این یادداشت که در نشریه «پالیتیکو» منتشر شده، با اشاره به ناآرامی‌های اخیر در برخی شهرهای ایران و متهم کردن جمهوری اسلامی به نقض حقوق بشر، آمده است: «همانطور که رژیم ایران با وجود برجام در گسترش قدرت و نفوذش در منطقه احساس آزادی عمل می‌کند، ایالات متحده و اروپا هم باید با وجود برجام برای اعمال تحریم‌های مرتبط با حقوق بشر، تروریسم و برنامه موشکی آزادی عمل داشته باشند.»

راس و گلدبرگ با بیان اینکه رفع تحریم‌های ذیل برجام نباید «مصونیتی» برای مقامات، سازمان‌ها و بانک‌هایی باشد که تحریم‌های آن‌ها بر اساس برجام رفع شده است، نوشته‌اند: «اگر مشخص شود که این افراد یا سازمان‌ها با سپاه پاسداران، تروریسم، اشاعه موشکی و نقض حقوق بشر در ارتباط هستند، قطعا آن‌ها می‌توانند و باید تحت تحریم قرار بگیرند، حتی اگر پیش از این برجام تحریم‌های آن فرد یا سازمان را تعلیق کرده است.»

نویسندگان این یادداشت با یادآوری اظهارات «جان کری» وزیر خارجه سابق آمریکا که پس از حصول توافق هسته‌ای گفته بود برجام ایالات متحده را از اعمال تحریم‌های غیرهسته‌ای منع نمی‌کند، نوشته‌اند: «برجام نباید مانع از آن شود که ما به تعهدات بین‌المللی خود در زمینه حقوق بشر، تروریسم و اشاعه تسلیحاتی عمل کنیم. این توافق نباید دستان ایالات متحده و متحدانش را برای استفاده از تمام ابزارهای در اختیار دولت برای متوقف کردن این فعالیت‌های غیرقانونی، ببندد.»

این در حالی است که هرچند در بند 26 برجام تعهد واشنگتن به خودداری از اعمال مجدد تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای رفع‌شده به محدوده اختیارات رئیس‌جمهور محدود شده، اما به صراحت نوشته است که ایران بازگشت این تحریم‌ها را به عنوان دلیلی برای توقف اجرای برجام تلقی خواهد کرد.

با این وجود، راس و گلدبرگ با یادآوری توافقنامه‌های کنترل تسلیحاتی دوره «رونالد ریگان» با اتحاد جماهیر شوروی، نوشته‌اند: «در طول تاریخ، بسیاری از توافقنامه‌های بین‌المللی ادبیاتی مبهم به کار گرفته‌اند تا طرف‌های مختلف بتوانند تفسیری متفاوت از آن داشته باشند. این مسئله به خصوص درباره توافقنامه‌های کنترل تسلیحاتی صدق می‌کند و برجام هم از این قاعده مستثنا نیست. تلاش دولت برای متقاعد کردن اروپایی‌ها به این که تحریم‌های غیرهسته‌ای روشی قابل قبول و بسیار موثر برای بالا بردن هزینه‌های داخلی و خارجی رفتارهای ستیزه‌جویانه رژیم ایران هستند، هوشمندانه خواهد بود.»

نویسندگان این یادداشت سپس مدعی شده‌اند که اگر پس از بازگرداندن برخی تحریم‌ها به بهانه‌های جدید ایران اعلام کرد که آمریکا را ناقض توافق دانسته و از برجام خارج می‌شود، «در آن صورت آن‌ها (ایرانی‌ها) تنها مانده و بار و تبعات خروج از برجام بر عهده آن‌ها خواهد بود.»