تک و پاتک فرهنگی با فرماندهان بی‌خبر
سیستم‌ها از نظر حقوقی به دو دسته رسمی و غیررسمی تقسیم می‌شوند. سیستم‌های رسمی، سیستم‌هایی هستند که شخصیت حقوقی دارند؛ سیستم‌های غیررسمی، مجموعه‌ای از اجزای مرتبط، متناسب، متعامل و هدفمند است که شخصیت حقوقی ندارد و هد‌فش معمولا ناقض هدف قانونی سازمان رسمی است. توصیه موکد به مدیران این است که باید مواظب باشند سیستم‌های غیررسمی در داخل سیستم‌های رسمی به وجود نیاید.
علی‌اکبر عبدالعلی‌زاده - عضو شورای سردبیری روزنامه جام جم نوشت: اما در ۸ سال استقرار دولت حسن روحانی هر آنچه مانع قدرت گرفتن سیستم‌های غیررسمی بود بی سر و صدا از کار افتاد.
حالا نتیجه تداوم این بی‌خردی نهادینه شده چیست؟ این‌که همان سیستم‌های غیررسمی می‌شوند مشاوران دلسوز و تصمیم‌ساز مدیران سیستم رسمی در دولت سیزدهم!
مثلا سازمان سینمایی صبح می‌گوید فلان فیلم در جدول اکران نوروز نیست و ظهر نشده جدول رسمی اکران با اسم همان فیلم در رسانه‌ها منتشر می‌شود!
سازمان سینمایی بر غیر قانونی بودن حضور فیلم‌های بدون مجوز در جشنواره‌های خارجی تاکید می‌کند، فیلم قانون‌شکن با اطلاع‌رسانی رسمی دوباره بدون مجوز می‌رود یک جشنواره خارجی دیگر!
سازمان سینمایی بنا را بر برخورد قانونی با فیلم متخلف می‌گذارد و احکام قانونی برای تخلفش صادر می‌شود ( که البته براساس نظر همان مشاوران نشسته در گوشه‌های تاریک، این سازمان انتشار خبر رسمی آن را گردن نمی‌گیرد) به دو روز نکشیده خبر حضور دو فیلم تولیدی داخل ایران در جشنواره اورشلیم از راه می‌رسد!
خبر می‌رسد تهیه‌کننده یکی از فیلم‌ها با انتشار متنی فیلم خود را از جشنواره اورشلیم بیرون کشیده، بعد می‌بینیم فیلم در جدول جشنواره حاضر است و بلیت فروشی‌اش باز است!
چند فیلمساز با سابقه کیفری را به خاطر جرمی که اصلا ربطی به سینما ندارد و اجتماعی یا امنیتی است دستگیر می‌کنند و رئیس سازمان سینمایی در گفت‌وگویی می‌گوید :« به تازگی خانه سینما را مسؤول قرار دادیم و بارها، از طریق خانه سینما با آنها گفت‌وگو شده ولی ظاهرا، عده‌ای بر اشتباهات‌شان پافشاری داشته‌اند » ظهر نشده ۱۹ صنف بی‌ربط به ماجرا از درون همان خانه سینما بیانیه‌ای در حمایت از حضرات دستگیر شده صادر می‌کنند!
یک عده بی‌خبر هم می‌گویند:«شما رسانه‌ای‌ها چرا کاسه داغ‌تراز آش شده‌اید؟» نمی‌دانند رسانه امروز،اصلا از حبوبات اصلی آش فرهنگ است! باید در همه بخش‌های فعالیت سیستم‌ها ناظر باشد، ما نباشیم که مدیران در بی‌خبری اصلا مسؤولیتی گردن نمی‌گیرند! اجمالا در چند سطر نتیجه تک و پاتک فرهنگی با فرماندهان بی‌خبر را مرور کردیم.
امروز ما در یک جنگ رسانه‌ای هستیم، جنگ‌های مستمر و متمادی بر این کشور تحمیل شده، یکی از طولانی‌ترین آنها جنگ روانی است که مهم‌ترینش هم هست، آقایان علائم بالینی ما در جنگ روانی ظاهر شده است .شکی نیست در فضای واقعی و در میدان پیروز شده‌ایم، اما همچنان که از شرایط پیداست در فضای ادراکی غفلت کنیم شکست می‌خوریم.
اهالی رسانه سربازان این نبرد در عرصه فرهنگ و در جبهه جنگ روانی هستند، اما همچنان که در این صف، ستون پنجم رسانه‌ای قدر و سیستم‌های غیررسمی پرنفوذ و مخرب داریم، نیاز به مدیر انقلابی و عمل انقلابی هم داریم. امروز در یک گلوگاه تاریخی ایستاده‌ایم مبادا که فرصت تحول ساختاری در نظام فرهنگی کشور از دست برود.
دیدگاه تان را بنویسید