پزشکان کشورهای دیگر هم با مریض سلفی می گیرند؟

در این گزارش آمده است:استفاده از تلفن همراه عموماً در اتاق عمل محدودیتی ندارد، اما به نظر بعضی از کارشناسان زمان آن رسیده است که قوانینی در این زمینه وضع شود. در مصاحبه ها، بیشتر افراد گفتند که همکارانشان در اتاق عمل برای دوستان و اقوام خود پیامک ارسال می کنند. برخی نیزاظهار داشتند که همکارانشان تلفن همراه خود را در کشو پنهان می کنند و وقتی که فکر می کنند کسی آنها را نگاه نمی کند، آن را چک می کنند. دایت بورنی، جراح ارتوپدی، می گوید: "گاهی اوقات استفاده از تلفن همراه فقط برای خرید آنلاین یا چک کردن حساب کاربری در شبکه های اجتماعی است. مسئله این است که این کار سبب حواس پرتی نمی شود." او گفت که این کار می تواند به خطاهای پزشکی یا سهل انگاری در روندهای امنیتی مانند فراموشی کنترل نام بیمار، منجر شود. در اتفاقی درسال 2011، یک متخصص هوشبری در تگزاس، متهم به ارسال پیامک و ایمیل در حین نظارت بر یک بیمار شد. سطح اکسیژن این بیمار پایین افتاد و متخصص بیهوشی تا نزدیک به بیست دقیقه متوجه آن نشد که در نهایت، این بیمار فوت کرد. خانواده آن بیمار علیه این متخصص اقامه دعوا کردند که قبل از رفتن پرونده برای محاکمه، موضوع حل و فصل شد. چنین اتفاقاتی بودند که سبب شدند پزشکان و گروه های پزشکی، شامل کالج جراحان آمریکا ، آکادمی جراجان ارتوپدی آمریکا و دکترهایی که در ماه اوریل، مقاله ای را برای جامعه متخصصان هوشبری آمریکا منتشر کرده اند، درباره استفاده از تلفن در اتاق عمل هشدار داده و خواستار وضع قوانینی روشن مبنی بر استفاده یا عدم استفاده و چگونگی استفاده از آن در اتاق عمل شده اند. خیلی ها به خاطر ایجاد بالقوه نویز یا حواس پرتی، پرچم سرخ نشان داده و بعضی نیز چالش بالقوه در زمینه کنترل عفونت اشاره می کنند. این موضوع به گفته آنها تاکنون کمتر مورد توجه بوده است. هیچ مقررات فدرال یا تدابیر کیفیتی در صنعت برای استفاده از تلفن در محیط های مراقبت سلامت یا در O.R. وجود ندارد. هیچ گروهی نیز به دنبال این نیست که آیا بیمارستانها قانونی برای استفاده از تلفن همراه دارند یا نه. اما هرچه وابستگی افراد به تلفنشان بیشتر می شود، نتایج و پیامدهای فقدان راهنمایی، جبران ناپذیر خواهد شد. به گفته پیتر پاپاداکوس استاد دانشگاه روچستر، تشخیص مشکل، آسان است. او گفت: "وقتی ما شروع به استفاده از تلفن همراه می کنیم، خود را از واقعیتی که در آن قرار داریم جدا می کنیم. واضح است که وقتی شم به تلفن همراه خود خیره می شوید، دیگر نگاهی به مانیتور نمی اندازید." این واقعیت سال گذشته وقتی که دکتری در یک کلینیک آندوسکوپی در نیویورک، در حین جراحی جون ریورز از وی عکس گرفته بود، توجه همگانی را به خود جلب کرد. این جراحی نتیجه مطلوب نداشت-که تحقیقات نتوانستند ارتباط مستقیم آن را استفاده دکتر از تلفن همراه را اثبات کنند- و به قطع اکسیژن رسانی به بیمار منجر شد. او را به بخش تحت نظر قلب بردند اما سرانجام در 4 سپتامبر، فوت کرد. رامونا کونر سردبیر راهنمای عمل برای مؤسسه پرستاران پیش از جراحی، گفت: "تمرکز تیم جرحی روی بیمار در حین رویداد جراحی بسیار حائز اهمیت است." در سال 2012، مؤسسه ECRI، مؤسسه ای غیرانتفاعی متمرکز بر کیفیت مراقبت سلامت، حواس پرتی ناشی از استفاده تلفن همراه را در بین ده عامل خطری که فناوری بر امنیت بیماران دارد آورده است. چون افراد هم برای موارد شخصی و هم برای موارد مرتبط با کار خود می توانند تلفن همراه خود را چک کنند، این دستگاه ها به آسانی می توانند حواس پرتی ایجاد کنند. برخی بیمارستانها سعی کرده اند به این موضوع رسیدگی کنند. مرکز پزشکی دانشگاه روچستر از کارکنان خود خواسته است که تلفن های خود را در حالت بی صدا قرار دهند. این مرکز همچنین، استفاده کارکنان از تلفن همراه برای کارهای شخصی را در تمام بخش های محل کار بالینی، نه فقط اتاق عمل، ممنوع کرده است. به گفته چاندان دویردی دانشیار دانشگاه اموری، دستورات قابل اجرای خاص برای O.R. معمولی نیستند اما بیمارستانها برای ایجاد خط مشی با یکدیگر رقابت می کنند. او یک آزمایشگاه کاتتریزاسیون را اداره می کند و این قانون را به مرحله اجرا درآورده است که کارکنان نمی توانند در حین فعالیت، ایمیل خود را چک کرده یا در اینترنت به جستجو بپردازند. اداره او حداقل یک بار در سال درباره استفاده مناسب از تلفن همراه و رسانه های اجتماعی به بحث می نشیند. اما بعضی از دکترها، پرستاران و سایر پرسنل O.R. اشاره می کنند که تلفن های هوشمند می توانند در طول مراقبت، به عنوان دستیار عمل کرده و این امکان را فراهم کنند که اطلاعات بیمار و نتایج آزمایش های او در همه جا قابل دسترسی بوده و همچنین امکان برقراری ارتباط با سایر همکاران در بخش های دیگر بیمارستان در حین جراحی را ایجاد کنند. اطمینان از اینکه کارکنان حساب های کاربری خود را در اینترنت چک نکنند کار آسانی نیست، مگر اینکه تمام افراد در طول شبانه روز در همه جا تحت کنترل و نظارت باشند، حتی با دوربین های فیلمبرداری. برای مثال، بورنی، یک جراح ارتوپد می گوید که در محل کار خود استفاده از تلفن همراه را در اتاق عمل ممنوع کرده است. اما این سیاست پیوسته نقض می شود. او گفت تاکنون موردی از وقوع جراحت به خاطر استفاده از تلفن همراه در تأسیسات او گزارش نشده است. دلایلی به نفع و بر علیه این موضوع وجود دارد که ایجاد خطوط راهنمای روشن را پیجیده می سازد. کونر گفت: "ما می خواهیم کاری کنیم که نه سیخ بسوزد و نه کباب. در واقع می خواهیم، از مزایای این فناوری شگفت انگیز بهره ببریم. به نظر دویردی، "توانایی ما در بررسی موضوعات مربوط به مراقبت از بیمار بسیار زیاد است. به نظر من ایده حذف تلفن های همراه ایده ای بسیار محدودکننده است." بیمارستان ها به جای آن می توانند راهی پیدا کنند که در عین حفظ تمرکز کارکنان، از مزایای موبایل نیز بهره ببرند. سیاست گزاران بیمارستانی اغلب درباره بهترین راه نظم دهی به استفاده از تلفن سئوال می پرسند. مؤثرترین راه برای این کار ایجاد فرهنگی است که مانع حواس پرتی های نامناسب شود. نگرانی درباره دکترهای حواس پرت، موضوع جدیدی نیست، و مردم دائماً درباره دکترهایی صحبت می کنند که در O.R. غرق خواندن روزنامه یا کتب پزشکی هستند. آنچه که تغییر یافته است، عامل ایجاد این حواس پرتی ها است. اما به گفته دویردی، تلفن های هوشمند، اطلاعات زیادی ارائه می دهند و بنابراین، احتمال اینکه انحراف ایجاد کنند بیشتر است. به گفته او، همین تغییر است که سبب می شود بیمارستان ها قوانین مشخصی درباره زمان و نحوه استفاده پزشکان از تلفن همراه نداشته باشند. http://www.msn.com/en-us/news/technology/texting-from-the-operating-room/ar-AAdf8ec