دشت آزو بهترین چشم انداز قله دماوند

سرویس سبک زندگی فردا: دامنه های رشته کوه های البرز، زیباترین طبیعت و چشم اندازها را به بازدیدکنندگان خود هدیه می کنند. در میان این کوه های سربه فلک کشیده، دشت های خرم و سرسبز بسیاری هستند که هر ساله پذیرای خیل عظیمی از طبیعت گردان و گردشگران می باشند. میخواهیم شما را به عروس این دشت ها ببریم. دشتی سرسبز که با گل های زرد و سرخ خود، با زیبایی هر چه تمام، خود را رو به روی قله با شکوه دماوند آراسته است. در ادامه این مطلب با الی گشت همراه شوید تا سفری کوتاه به دشت آزو داشته باشیم.

طبیعت کشورمان ایران، از تنوع و گستردگی بسیاری برخوردار است. سواحل بکر و دست نخورده، بیابان ها و کویر هایی پهناور، جنگل هایی انبوه، کوه هایی سر به فلک کشیده، دشت هایی خرم و … همه و همه در سرزمین چهار فصلمان ایران، جای خوش کرده اند. در دامنه های کوه های مرتفع البرز، دشت های زیبایی وجود دارند. دشت هایی که در فصل بهار مملو از گل های وحشی گوناگون می شوند و چشمان هر بیننده ای را به خود مات و مبهوت می کنند. یکی از زیباترین این دشت ها، یا به قول معروف عروس دشت های البرز، دشت آزو در ارتفاعات روستای نوا در مازندران است.

روستای نوا و دشت آزو کجا هستند؟

روستای نوا یکی از روستاهای شهرستان لاریجان مازندران است. فاصله این روستا از تهران بسیار کم و حدودا ۱۲۰ کیلومتر است، به همین دلیل، روستای نوا به عنوان یکی از برترین مقصدهای گردشگری برای طبیعت دوستان تهرانی شهرت یافته است. باغ های خرم گیلاس و آلو و دیگر درختان میوه این منطقه ییلاقی، زیبایی های آن را دوچندان کرده است. این منطقه در فصل زمستان بسیار سرد، برف گیر و صعب العبور می شود، به همین دلیل مردم خونگرم این روستا در فصل زمستان اکثرا به شهر آمل می روند و همزمان با فصل رویش گیاهان دوباره به ییلاق خود باز می گردند.

هرچند نوا دارای آب و هوای بسیار خنک و مطبوع در فصل تابستان و باغ های سرسبز است، اما بدون شک مهمترین عاملی که باعث شهرت این روستای ییلاقی شده است، وجود دشت آزو در ارتفاعات این روستاست. با حدود چهل و پنج دقیقه الی یک ساعت (بسته به توان شما) کوه پیمایی سبک از روستای نوا، می توان به عروس دشت های البرز، یعنی دشت آزو رسید. عروسی که لباسی از سبزه و گل های وحشی به تن دارد.

زیبایی های دشت آزو

در بهار هر سال و به خصوص از اواسط اردیبهشت ماه تا اوایل خرداد، زمین مرتعی این دشت از گل های وحشی زرد و سرخ و همچنین گیاهان دارویی خودرو پر می شود. هنگام طی مسیر به سمت این دشت، به رو به رو که نگاه می کنی منظره زیبای گل های وحشی و دورنمای قله پاشوره را می بینی و وقتی به پشت سر بر می گردی، دماوند را می بینی که با تمام شکوه، خودش را رو در روی تو قرار داده است.

در دشت آزو، بهترین چشم انداز از قله دماوند را خواهید دید و در نزدیک ترین فاصله با آن قرار خواهید گرفت. دورنمای قله دماوند از این دشت آنقدر زیبا و با شکوه است که هرگز از تماشای آن سیر نخواهید شد.

قله پاشوره

مسیر دسترسی به قله ۳۹۰۰ متری پاشوره نیز از دشت آزو می گذرد. هر سال کوهنوردان بسیاری در مسیر خود برای صعود به قله پاشوره، شبی را در این دشت زیبا کمپ می کنند. صعود به این قله به هشت ساعت کوه پیمایی و تجهیزات حرفه ای کوه نوردی نیاز دارد. بر روی قله پاشوره که قرار بگیری، در شمال دماوند زیبا را خواهی دید و در جنوب این قله نیز می توان خط الراس دوبرار را مشاهده کرد.

کلبه و چشمه های اطرافش

کمی که دشت را به سمت قله پاشوره ادامه دهی (تقریبا به فاصله یک ساعت از روستای نوا) به کلبه ای قدیمی و کاهگلی خواهی رسید. این کلبه دو اتاق دارد که برخی کوه نوردان چادرهای خود را درون این اتاق ها برپا می کنند تا از سرمای هوای بیرون در امان باشند. البته شیشه پنجره های این کلبه شکسته است و برخی از گونه های پرندگان در آن لانه کرده اند. درون کلبه، انباری کوچک وجود دارد که کوه نوردان وسایل اضافی خود را درون آن می گذارند و بعد از قفل کردن درب آن، با خیال راحت به سمت قله ره سپار می شوند.

از کلبه که بگذرید، با حدود ۳۰ دقیقه پیاده روی به اولین چشمه آزو خواهید رسید. آب این چشمه ها آنقدر معروف و گواراست که باعث احداث کارخانه ای آب معدنی در روستای نوا شده است.

تماشای آسمان شب

دشت آزو یکی از بهترین مقاصد برای رصد ستارگان می باشد. کمپ کردن و شب مانی در این دشت زیبا، یکی از بهترین مناظر آسمان شب که تا به حال دیده اید را پیش روی چشمانتان قرار خواهد داد. البته هرچه به سمت کلبه پیش بروید، به دلیل کم شدن آلودگی نوری حاصل از روستا، بر حجم ستارگان آسمان اضافه خواهد شد.

چیدن گیاهان دارویی

اگر گیاهان خودروی دارویی را می شناسید، اینجا جاییست که می توانید آن ها را تهیه کنید. تپه های اطراف این دشت در فصل بهار، مملو است از این گیاهان دارویی و شفا بخش. رویش قارچ در طبیعت بعد از بارندگی مرسوم است. ولی به شما پیشنهاد می کنیم که هرگز گول ظاهر این قارچ های به ظاهر خوراکی را نخورید. تشخیص قارچ خوراکی از غیر خوراکی کار بسیار دشواریست و فقط متخصصان از عهده آن بر می آیند. هر ساله تعداد زیادی از طبیت دوستان به دلیل خوردن این قارچ های وحشی و خودرو مسموم شده و حتی جان خود را از دست می دهند.

بهترین زمان سفر به دشت آزو

فصل بهار و به خصوص از اواسط اردیبهشت ماه تا اواسط خرداد، بهترین زمان سفر به دشت آزو می باشد. چرا که تمامی تپه های اطراف در این فصل، سبز و پر از گل های وحشی می شوند. سفر به آزو از اردیبهشت تا اوایل مهر ماه امکان پذیر است.

مسیر دسترسی به دشت آزو

برای دسترسی به دشت آزو باید راهی جاده هراز شوید. بعد از حدود ۲ ساعت و نیم رانندگی به آب اسک خواهید رسید. به آب اسک که رسیدید، حواستان را جمع کنید. حدود ۲ الی ۳ کیلومتر بعد از آب اسک به دنبال تابلوی روستای رینه در سمت چپ جاده بگردید. خروجی روستای نوا، حدودا ۱۰۰ متر بعد از تابلوی رینه و در سمت راست جاده هراز قرار دارد.

متاسفانه خود روستای نوا در جاده هراز تابلوی خروجی ندارد ولی تابلوی روستای کندلو، در ابتدای مسیر روستای نوا به چشم می خورد. با ورود به این جاده فرعی ابتدا از روی رودخانه هراز خواهید گذشت. سپس به یک دو راهی خواهید رسید که باید مسیر سمت راست را ادامه دهید. ادامه این راه به طول حدودا ۵ کیلومتر در یک جاده پیچ در پیچ شما را به روستای نوا خواهد رساند.

مسیر پیاده روی به سمت دشت آزو از کنار کارخانه آب معدنی روستا شروع می شود. در جوار این کارخانه هم پارکینگ مناسبی برای پارک خودرو در نظر گرفته اند. بعد از حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی از کنار این کارخانه و رودخانه ای کوچک در مسیری مشخص و پاکوب، به دشت زیبای آزو خواهید رسید.

سخن نهایی

در سفر به دشت آزو موارد زیر را در نظر داشته باشید:

بیشتر زیبایی دشت آزو به گل ها و گیاهان آن وابسته است. بنابراین حتما از مسیرهای مشخص و پاکوب طی مسیر کنید و به گل ها و گیاهان آن آسیب وارد نکنید.

اگر قصد برپایی آتش دارید، حتما بهترین مکان را انتخاب کنید و در پایان از خاموش شدن آتش خود اطمینان حاصل کنید.

شب های این دشت در فصل اردیبهشت بسیار سرد است و امکان بارندگی هم در آن وجود دارد. بنابراین اگر قصد شب مانی در آزو را دارید، حتما تجهیزات کامل از جمله چادر دوپوش، کیسه خواب مناسب و لباس گرم همراه داشته باشید.

طبیعتگرد واقعی کسیست که فقط رد پایش در طبیعت باقی بماند. بنابراین تمامی زباله های خود را با خود به روستا باز گردانید تا دیگران نیز همچون شما از زیبایی دشت آزو لذت ببرند.