چرا نان برخی در تنور تسلیم‌سازی پخته می‌شود؟
غرب به ایران به عنوان کشوری با موقعیت استراتژیک (سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی) و تاریخی و قلب اقتصادی جهان و بلکه قلب ثبات امنیتی جهان می‌نگرد.
در شرایطی که جهان امروز حدود بیش از یک دهه است که وارد منطقه خاکستری (grey zone) یا همان پیچ تاریخی شده و در بی‌ثباتی به سر برده و با تحولات پیچیده و شتابان سیاسی، اقتصادی و امنیتی روبه‌رو است، نگاه غرب به ویژه امریکا (که پیش از این دارای سلطه مطلق یا همان هژمون بوده و اینک در بدترین وضعیت به سر برده و علاوه بر فروپاشی سلطه‌گری، خطر فروپاشی جغرافیایی را هم بیخ گوش خود احساس می‌کنند) به ایران به عنوان لقمه چرب و نرم و فرصتی طلایی برای عبور از نظم قدیم به نظم جدید و بازگشت به هژمون است. غرب به ایران به عنوان کشوری با موقعیت استراتژیک (سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی) و تاریخی و قلب اقتصادی جهان و بلکه قلب ثبات امنیتی جهان می‌نگرد.
در این میان، رویکرد دولت امریکا به جای تعامل و استفاده از ظرفیت ایران، با قلدری، تهدید، تحریم و فشار‌های سیاسی و رسانه‌ای در پی تسلیم‌سازی ایران است. ترامپ و هم‌پیمانانش با ادعا‌های واهی و غیرواقع‌بینانه، ایران را به منظور امتیازگیری حداکثری به بهانه توانمندی‌های دفاعی، موشکی، پهپادی و هسته‌ای تحت فشار قرار داده و با پروپاگاندای سنگین با هدف تأثیرگذاری بر «تصمیم گیران»، «تصمیم سازان» و «عامه مردم» تا مرحله مرعوب‌سازی و تسلیم شدن تهدید به حمله نظامی می‌کنند که این رویکرد نه تنها نشان‌دهنده نادیده گرفتن حقوق بین‌الملل و حاکمیت ملی ایران است، بلکه بیانگر تلاش برای تحمیل خواسته‌های یکجانبه و غیرمنطقی به ملت‌هایی است که برای حفظ استقلال و عزت خود می‌کوشند.
در این شرایط، رهبر معظم انقلاب اسلامی با استناد به تجربه‌های تاریخی و تحلیل دقیق از رفتار‌های امریکا، به صراحت اعلام کرده‌اند که مذاکره با امریکا تحت شرایط تهدید و یک طرفه نه تنها مفید نیست، بلکه حماقت و خیانت به منافع ملی است. و، اما تأکید رهبر معظم انقلاب بر پرهیز از خودفراموشی اجتماعی، در حقیقت هشداری است به برخی جریان‌های داخلی که با ترویج گفتمان تسلیم‌سازی و مذاکره تحت هر شرایطی، در واقع به دشمنان ایران خدمت می‌کنند. این جریان‌ها که یا از امریکا و غرب می‌ترسند یا به آنها دلبستگی دارند، با گره زدن مشکلات کشور به مذاکره با امریکا، افکار عمومی را از مسائل اصلی و حیاتی کشور منحرف می‌کنند.
شکی نیست که یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی دولت، پدیده خودفراموشی اجتماعی است که مقام معظم رهبری در دیدار رمضانی مسئولان نظام به آن پرداختند. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که یا دولت‌ها در پاسخگویی به انتظارات جامعه و تحقق وعده‌های انتخاباتی ناموفق باشند و چاره را در خودفراموشی و منحرف کردن افکار عمومی از مسائل مهم کشور ببینند یا بخشی از جامعه یا نخبگان سیاسی و فرهنگی، تحت تأثیر تبلیغات دشمن و فشار‌های روانی، هویت ملی، ارزش‌ها و منافع بلندمدت کشور را فراموش کرده باشند که در چنین شرایطی فرصت‌طلبان، غربزدگان و شبکه همکار دشمن در داخل کشور، نسخه تسلیم شدن در برابر قلدری امریکا را تجویز کرده و در فضای وهم‌آلود و با خیال‌پردازی به دنبال راه‌حل‌های سریع و سطحی برای مشکلات می‌گردند. این افراد با تأکید بر مذاکره (احمقانه و خائنانه) با امریکا به عنوان راه‌حل تمام مشکلات، در واقع به دامن دشمن غلتیده و راه را برای نفوذ و سلطه بیگانگان هموار می‌کنند.
در حالی که مشکلات اصلی کشور مانند فقر، فساد، تبعیض، بیکاری و تورم نیازمند راه‌حل‌های اساسی و داخلی و بومی هستند، برخی جریان‌ها با تاکتیک غلبه حاشیه بر متن، افکار عمومی را از این مسائل منحرف کرده و به جای تمرکز بر رفع این مشکلات، مذاکره با امریکا را به عنوان اولویت اصلی مطرح می‌کنند. این رویکرد نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه با تضعیف روحیه مقاومت و خودباوری ملی، به تشدید مشکلات دامن می‌زند. باور کردنی نیست که در داخل ایران، برخی احزاب سیاسی و روشنفکران غرب‌زده تلاش می‌کنند تا گفتمان تسلیم شدن و افتادن در تله مذاکره با امریکا را ترویج دهند. این جریان‌ها که یا از قدرت امریکا می‌ترسند یا به دلایل ایدئولوژیک و شخصی به غرب دلبستگی دارند، با تحریف واقعیت‌ها و بزرگ‌نمایی مشکلات، افکار عمومی را به سمت پذیرش خواسته‌های امریکا از طریق تحمیل برجام داخلی سوق می‌دهند.
این افراد با تأکید بر ضرورت مذاکره تحت هر شرایطی، در واقع به دنبال توجیه سیاست‌های شکست‌خوردۀ گذشته خود هستند. آنها با نادیده گرفتن تجربه‌های تاریخی و درس‌های مهمی مانند توافق برجام، که نه تنها به نفع ایران نبود، بلکه فشار‌های اقتصادی و تحریم‌ها را افزایش داد، همچنان بر مواضع خود پافشاری می‌کنند. این رویکرد نه تنها نشان‌دهنده بی‌مسئولیتی سیاسی است، بلکه بیانگر خیانت به منافع ملی و امنیت کشور است.
در چنین شرایطی، تقویت روحیه مقاومت و خودباوری ملی ضروری است. ایران با تکیه بر توانمندی‌های داخلی و همبستگی ملی، می‌تواند بر مشکلات غلبه و راه پیشرفت و توسعه را هموار کند. به جای دنباله‌روی از خواسته‌های دشمن، باید بر حل مشکلات داخلی و تحکیم وحدت ملی تمرکز کرد. تنها در این صورت است که می‌توان در برابر فشار‌های خارجی ایستادگی و منافع ملی را حفظ کرد.
در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که نان برخی در تنور تسلیم‌سازی ایران در برابر امریکا پخته می‌شود. این افراد با ترویج گفتمان مذاکره تحت هر شرایطی، در واقع به دنبال توجیه سیاست‌های شکست‌خوردۀ خود و خدمت به منافع دشمن هستند. اما ملت ایران با تکیه بر هویت ملی، ارزش‌های انقلابی و رهنمود‌های رهبری، راه مقاومت و خودباوری را در پیش گرفته و به هیچ‌وجه تسلیم فشار‌های دشمن نخواهد شد.
منبع: روزنامه جوان
دیدگاه تان را بنویسید